Początki Osadnictwa w rejonie Lwówka Śląskiego

Początki  Osadnictwa w rejonie Lwówka Śląskiego

Młodsza epoka kamienna – neolit (4200-1700 lat p.n. e)

(…)”Nie należy wykluczać, że możliwy był szlak odwrotny – grupy ludności neolitycznej przedostały się z południa w dolinę Odry i w pewnym momencie mogły powędrować
w górny bieg jej dopływów. Wędrując w poszukiwaniu urodzajnych gleb dotarły na omawiany teren od północy (Bielawa Dolna, Ławszowa, Stara Oleszna). Szlaki wędrówek tych grup wyznaczały większe rzeki Nysa Łużycka, Kwisa, Bóbr oraz przełęcze górskie (Jędrzychowice, Osieczów, Lwówek Śląski, Sosnówka).

Ludnośc neolityczna zakładała stałe osady tylko na glebach najbardziej urodzajnych. Brak czarnoziemów i lessów nie sprzyjał zakładaniu stałych osad. (…)

Epoka brązu i okres halsztacki (1300/1200 – 400/300 r. p.n.e.)

(…)Osadnictwo w strefie terasowej charakteryzuje się bardzo dużą stabilnością (Jędrzychowice, Płakowice, Leśna). (…) Dominował wówczas ciałopalny obrządek pogrzebowy
o czym świadczą liczne cmentarzyska (Lasów, Płakowice, Trzebień, Jelenia Góra). Z ludnością kultury łużyckiej wiązały się także miejsca kultu, praktyk magicznych oraz miejsca składania darów wotywnych (Płakowice, Góra Ostrzyca, Podgórzyn-Sosnówka).

Zanik kultury łużyckiej wiązany jest z pojawieniem się Celtów, falami najazdów scytyjskich, rozwojem kultury pomorskiej oraz końcem wilgotnej fazy klimatycznej.” (…)

Źródło: Kołomański R., Osadnictwo w świetle źródeł archeologicznych na terenie „Euroregionu Nysa” w granicach województwa jeleniogórskiego, w: Die Besiedlung der Neiseregion, Zittau 1995, s. 34-41

CMENTARZYSKO KULTURY ŁUŻYCKIEJ W RAKOWICACH WIELKICH

„Informację o odkryciu cmentarzyska w Rakowicach Wielkich, pow. Lwówek Śląski przekazał wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków, architekt powiatowy z Lwówka Śląskiego, mgr inż. Sławomir Różycki, zaś Powiatową Radę Narodową w Lwówku Śląskim o odkryciu na terenie żwirowni zabytków archeologicznych, powiadomił Lech Kamieński, kierownik szkoły podstawowej w Rakowicach Wielkich. (…)

Inspekcja wykazała istnienie na terenie żwirowni cmentarzyska ciałopalnego kultury łużyckiej. Ustalono, że należy natychmiast przystąpić do ratowniczych prac wykopaliskowych, by ocalić cmentarzysko przed zniszczeniem. Badania prowadziła mgr Danuta Wojciechowska w okresie od 25 maja do 8 czerwca 1968 r. (…) Badania wykopaliskowe na cmentarzysku w Rakowicach Wielkich, pow. Lwówek Śląski odkryły tylko 22 groby w części bezpośrednio zagrożonej przez żwirownię. Wszystkie były ciałopalne, popielnicowe. W niektórych grobach znajdują się resztki stosu, a w nim przepalone kości. Materiał zabytkowy był bardzo zniszczony, za popielnice służyły przeważnie naczynia o esowatym profilu i naczynia o brzuchatym brzuścu. W jednym przypadku rolę popielnicy spełniał dzban. Nie ma wyraźnego zróżnicowania grobów. Przeważają groby, gdzie ilość przystawek waha się od kilku do kilkunastu egzemplarzy. Metale są bardzo nieliczne. Odkryte na omawianym obiekcie zespoły grobowe datowane są na przełom V okresu brązu i Halsztatu C oraz Halsztat C. Cmentarzysko to zaliczyć można niewątpliwie do stanowisk grupy bielińskiej kultury łużyckiej, na co wskazuje typowa dla tej grupy ceramika, która stanowi większość materiału zabytkowego.” (…)

Źródło: Handerek A., Cmentarzysko kultury łużyckiej z miejscowości Rakowice Wielkie, pow. Lwówek Śląski, Materiały Starożytne i Wczesnośredniowieczne ,t. 3, Wrocław 1975, s.185 i 221