Plac Lwóweckich Gwarków Otwarty

Plac Lwóweckich Gwarków Otwarty

Jednym z istotnych elementów I Lwóweckich Międzynarodowych Spotkań Gwareckich, które odbyły się 19 maja 2018 roku, było uroczyste otwarcie Placu Lwóweckich Gwarków  u podnóża Szwajcarii Lwóweckiej nazywanej także Lwóweckimi Skałami, położonego tuż obok ścieżki rowerowej.

Uroczystość ta odbyła się w niecodziennej oprawie, zapewnionej przez orkiestrę miejską z Bolesławca oraz delegacje górników, gwarków, Walończyków i innych poszukiwaczy skarbów ziemi. Uczestniczyli w niej przedstawiciele władz miejskich z burmistrz Mariolą Szczęsną i przewodniczą Rady Miejskiej Ewą Płucińską – Dąbrowską na czele oraz zaproszeni goście.

Przypomnijmy, że miejsce to jest związane z poszukiwaczami złota i gwarkami. Świadczą o tym znaki walońskie, a zwłaszcza jeden z nich usytuowany powyżej placu. Pierwszy z nich usytuowany jest na jednej z piaskowcowych brył Panieńskich Skał – w tak zwanej „Panieńskiej izdebce” (Jungfernstiibschen), w której według legendy miejscowe mniszki ukrywały się przed husytami. Najprawdopodobniej oznacza on złoże kamieni szlachetnych lub, zgodnie z inną interpretacją, złoże złota. Natomiast drugi znak, umieszczony na jednej ze skał Szwajcarii Lwóweckiej i o wiele trudniejszy do zinterpretowania, przedstawia mężczyznę w kapeluszu bez denka (fajka została wykuta współcześnie).

Znak ten był określany w źródłach niemieckich mianem „Twarzy Ducha Gór”. Według tradycji w ten sposób została oznaczona bogata żyła złota, która z nieznanych powodów nie została wydobyta.

Elementem, który pozwala oba znaki zaliczyć do grupy walońskich jest charakterystyczne wgłębienie, wykute w ich pobliżu.

            Wprawdzie obiekt ten już, który jest wspaniałym punktem wypadowym na obszar tych niezwykłych skał,  był już wcześniej dostępny dla turystów, ale teraz zakończono  prace związane z nadaniem mu ostatecznego kształtu.

Rysunek lwóweckich znaków walońskich zaczerpnięto z:   Wiącek Aleksander, Szukajmy skarbów, Karkonosze  1983, nr 1/65, s. 44-45

Oprac. Robert Primke

Zdjęcia: Robert Primke i Robert Zawadzki